Η Εκδίκηση του Βλάχου,μικρές Ιστορίες του χωριού

Αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, βιώματα που σημάδεψαν τη ζωή μου και γεγονότα που θα πρέπει να θυμούνται οι τωρινοί αλλά και να γνωρίζουν οι επερχόμενες γενιές μου φώναξαν να γράψω μερικές Μικρές Ιστορίες του χωριού….Έτσι για να μην ξεχνάμε…

Ήταν Δευτέρα Μεγάλη εβδομάδα ,καταμεσήμερο με τον Ανοιξιάτικο ήλιο να καίει λες και ήταν Αύγουστος, όταν άραξε στην πλατεία του χωριού ένα μεγάλο φορτηγό του ζωέμπορα του κυρ-Θανάση.

Κατέβηκε  από το φορτηγό ο κυρ-Θανάσης καμαρωτός, καμαρωτός  και πήγε στο κεντρικό καφενείο του κυρ-Γιώργου.

Κέρασε ,σαν χουβαρντάς που είναι όλους τους θαμώνες και ρώτησε…..

Έχει κανένας αρνιά στο χωριό?

Έχω εγώ αποκρίθηκε ο Μπάρμπα Γιώργος, τσέλιγκας από προσπάπου με 580 πρόβατα όπως έλεγε.

- Είναι καλά? Ρώτησε ο κυρ-Θανάσης ο ζωέμπορας..

- Πολύ καλά αποκρίθηκε ο Μπάρμπα Γιώργος.

- Μπορώ να τα δώ? Ξαναρώτησε ο ζωέμπορας.

- Πως και δεν μπορείς ,όποτε θέλεις του αποκρίθηκε ο Μπάρμπας.

- Που τα έχεις ξαναρώτησε ο ζωέμπορας.

- Στη στάνη επάνω στο βουνό μια ώρα δρόμο με τα πόδια αποκρίθηκε ο Μπάρμπας.

- Πάμε να τα δούμε του λέει ο Ζωέμπορας.

- Και δεν πάμε λέει ο Μπάρμπα Γιώργος .

 Σηκώθηκε από την καρέκλα ,κρατώντας την γκλίτσα του ,μπροστά αυτός πίσω ο κυρ-Θανάσης ο ζωέμπορας και με τον ήλιο καντήλα ,κατάκοποι ,έφτασαν στη στάνη.

Βλέπει τα αρνιά ο κυρ-Θανάσης ,τετράπαχα και καλοζωισμένα ,του άρεσαν πολύ και αμέσως ρώτησε το Μπάρμπα.

-Πόσο τας πουλάς τα αρνιά?

-Μα δεν τα πουλάω αποκρίθηκε ο τσέλιγκας.

-Δεν τα πουλάς? Και τι με έφερες εδώ πάνω μια ώρα δρόμο μέσα στον ήλιο.

Ακουμπώντας το σαγόνι στις παλάμες του που κράταγαν τη γκλίτσα   ο Μπάρμπα Γιώργος, τον κοίταξε με απορία και του λέει.

Εσύ ρε Χριστιανέ μου με ρώτησες αν έχω αρνιά, σου είπα έχω, με ρώτησες αν είναι καλά και σου είπα πολύ καλά, με ξαναρώτησες μπορώ να τα δω και σου είπα ναι μπορείς, σου είπα εγώ ότι τα πουλάω? Δεν τα πουλάω τα αρνιά τα έχω για να τα αυγατίσω.

Ωχ Θεέ μου, αναφώνησε ο κυρ-Θανάσης και έσκυβε κάτω στο χώμα έπαιρνε πέτρες και τις πέταγε πάλι κάτω βρίζοντας και ξανά βρίζοντας για τη λογική του Βλάχου.

Πήρε το δρόμο του γυρισμού μόνος, μέσα στο καταμεσήμερο παραμιλώντας και βρίζοντας και κατηφόριζε προς το χωριό.

Περπάτα πιο γρήγορα, φώναξε ο Μπάρμπα Γιώργος, σε λίγο θα αμολήσω και τα σκυλιά ,δεν σε έφαγαν πρόπερσι θα σε φάνε φέτος παλιοζάγαρο. Να σε μάθω εγώ να κοροϊδεύεις  τη φαμίλια μου άλλη φορά.

Κατηφορίζοντας ο κυρ-Θανάσης το βουνό τότε θυμήθηκε πως πριν από δυο χρόνια του ζήτησε πάλι τα αρνιά ,τα έκλεισε χωρίς καπάρο και μετά δεν του τα αγόρασε και του έμειναν αμανάτι Πασχαλιά του Μπάρμπα Γιώργου, μέχρι το καλοκαίρι που τα έκανε μανάρια και τα πούλησε το 15Αυγουστο.

Η εκδίκηση του Βλάχου ολοκληρώθηκε μετά από δυο χρόνια...Είχε υπομονή ο Βλάχος.